حکمت و حكایت

درختی که پیوسته بارش خوری....

روزی کفّاشی در حال تعمیر کفشی بود. ناگهان سوزن کفاشی در انگشتش
فرو رفت. از شدت درد فریادی زد. سوزن را چند متر دور تر پرت کرد .

مردی حکیم که از آن مسیر عبور می‌کرد، ماجرا را دید. سوزن را آورد به کفاش
تحویل داد و شعری را زمزمه کرد:

درختی که پیوسته بارش خوری
تحمل کن آن گه که خارش خوری .

این سوزن منبع درامد توست. این همه فایده حاصل کردی، یک روز که از آن دردی برایت آمد‌‌ان‌را دور می‌اندازی؟!

نتیجه این که:
اگر از کسی رنجیدیم، خوبی‌هایی که از جانب آن شخص به ما رسیده را به یاد آوریم,آن وقت تحمّل آن رنج آسان تر می‌شود.