حکمت و حكایت

كرونا بزرگ ترین معلم من !!

درس كرونا این بود كه اگر حتى یك نفر بیمار باشه و درمان نشه ، می‌تونه كل جهان رو درگیر كنه .

كرونا به مرزها توجه اى نداره.
نه رنگ پوست براش مهمه ، نه نژاد !!

كرونا یاد داد سلامتى و زنده ماندن ما و عزیزانمون در گِروِ سلامتى غریبه‌هاست !!!! وادارمون كرد حواسمون به سلامتى دیگران باشه تا خودمون بیمار نشیم.

(چه تفكرِ قشنگى)

كاش همه چى واگیر داشت!

اون جورى حواسمون به همدیگه بود كه كسى غم نداشته باشه ، مبادا به ما هم سرایت كنه.
و همه تلاش می‌كردیم تا غم و ریشه كن كنیم.
حتماً كه راه‌هاى پیشگیرى از غم رو به هم یاد می‌دادیم.

اگر كسى فقیر بود همه تلاش می‌كردیم كه فقر و ریشه كن كنیم تا مبادا خودمون بگیریم ، دیگه پول‌هامون رو از هم پنهان نمی‌كردیم.

از ناآگاهى كسى سوءاستفاده نمی‌كردیم و از صبح تا شب ویدیو و پست آموزشى شیر می‌كردیم!

اگر كسى محتاج بود ، از ترسِ سرایت به خودمون بى نیازش می‌كردیم.

اگر كسى تنها بود ، ترسِ تنها شدنِ خودمون وادارمون می‌كرد به دادش برسیم .

اگر كسى ....
اگر .....

حتماً واژه : مشكل خودته ، به من مربوط نیست ، براى همیشه از فرهنگ لغت حذف می‌شد.

كاش همه چى واگیر داشت!

شاید خوشبختى هم اپیدمى می‌شد !!